Fajnie jak na Okinawie

Hara hachi bu (tzn. najadać się w 80 procentach,
nie do syta) to jedna z zasad Okinawian.

Chcąc poznać najlepsze wzorce zdrowego stylu życia trzeba się wybrać na japońską wyspę Okinawa. Jeszcze niedawno notowano tu najwyższy odsetek stu- i studziesięciolatków na świecie. Mało tego, staruszkowie dożywają setki w niesamowitej formie. Ostatnio statystyki się trochę pogorszyły razem z częściowym przejęciem zachodniego trybu życia. "Większość mieszkańców Okinawy myślała, że będzie żyć długo tylko dlatego, że wyspa jest znana z długowieczności mieszkańców. A powinni poznać przyczyny tej słynnej długowieczności i postępować dziś tak, jak ich przodkowie" - mówi badacz przyczyn tej długowieczności*.

A mądrość przodków polegała na:

• regularnej aktywności fizycznej (np. codzienna gimnastyka w stylu tai chi, z Okinawy pochodzi wiele sztuk walki np. karate!)
• regularnym dbaniu o relaks i wyciszenie (np. poprzez kulturę życia bez pośpiechu, celebrowanie podziwiania przyrody, celebrowanie posiłków, ćwiczenia oddechowe)
• dużej dbałości o więzy międzyludzkie (rodzinne, przyjacielskie, sąsiedzkie)
• zdrowej diecie (dużo warzyw i pełnych ziaren, mało mięsa - jeśli już to ryby, owoce morza i wieprzowina, podstawowym tłuszczem używanym do gotowania jest smalec wieprzowy!, nie je się mleka, nabiału ani jajek). Diecie okinawian poświecono wiele prac naukowych w których podkreśla się niską kaloryczność diety i bogactwo korzystnych składników odżywczych (pochodzących głównie ze spożywanych roślin) - o używaniu smalcu jest raczej cicho (czyt. Tłuszcze nasycone są zdrowe).

Na Okinawie do codziennych tradycji należą: rozpoczynanie dnia od porannej gimnastyki albo spaceru, pielęgnacja ogrodu, uprawa warzyw i owoców na własne potrzeby, gry zespołowe i wspólne tańce praktykowane niezależnie od wieku. Gry zespołowe staruszków? tam normalność, u nas - kosmiczne.

Kilka historii z Okinawy:

"Na wyspie nigdy nikt się nie spieszy, a powiedzenie „jutro też jest dzień” cieszy się ogromna popularnością. Setki ludzi, zarówno starych jak i młodych, ma w zwyczaju udawać się codziennie na plażę po to, by wspólnie oglądać spektakularne zachody słońca. Bowiem mieszkańcom wyspy nigdy nie brak i nie żal jest czasu na estetyczne doznania – podziwianie pięknych zjawisk to trwały element ich kultury i świadomości.

Pomimo, iż mieszkańcy Okinawy żyją zazwyczaj w licznych wielopokoleniowych domach rodzinnych, wykazują równie silne więzi z przyjaciółmi i sąsiadami. Jeśli tylko ktoś nie pojawi się w pracy lub na umówionym spotkaniu sąsiedzi natychmiast pukają do drzwi, by sprawdzić, co się z nim dzieje."**

"Co ją wyróżnia Okinawę od innych wysp archipelagu? Odpowiedź znajdziesz w pewnym miejscu w pobliżu plaży, gdzie znajduje się kamień z wygrawerowaną następującą sentencją: „ Jako siedemdziesięciolatek wciąż jesteś dzieckiem, jako osiemdziesięciolatek – ciągle jesteś młody. Mając lat 90, kiedy przodkowie zapraszać cię będą do raju bram, poproś ich, aby poczekali, aż osiągniesz setkę, a wówczas przemyślisz ich zaproszenie”.

Słowa wyryte na skale znajdują swe odzwierciedlenie w rzeczywistości. Wystarczy poznać jedną z mieszkanek Okinawy. Jest zdrowa i aktywna. Codziennie wstaje o 7.00 i udaje się na półgodzinny spacer. Trzy razy w tygodniu gra w gry zespołowe ze swymi przyjaciółmi. W takim sposobie bycia nie byłoby niczego dziwnego, gdyby nie fakt, że owa mieszkanka wyspy skończyła właśnie 102 lata!"**

"Seiryu Toguchi wstaje codziennie o 6 rano, myje twarz i uprawia gimnastykę w zielonym ogrodzie przed swoim domem na Okinawie. Szykuje śniadanie złożone z ryżu i zupy miso (miso - pasta ze sfermetowanej soi) ze szpinakiem i jajkiem. Następnie dogląda gospodarstwa, w którym uprawia marchew, kapustę i inne warzywa. O godzinie 17 bierze gorącą kąpiel i gotuje na kolację wieprzowinę z rzodkwią z własnych zbiorów.

Owdowiał kilka lat temu. Dzieci wyprowadziły się do dalekich miast. Ale Toguchi jest samodzielny. Znacznie bardziej niż większość japońskich mężczyzn. Czyta gazety i czasopisma ilustrowane, sam pierze i naprawia garderobę, a kiedy najdzie go ochota na pączki, jedzie autobusem do miasteczka, by je sobie kupić. W wolnym czasie gra na sanshinie, tradycyjnym trzystrunowym instrumencie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że mężczyzna ma już prawie 102 lata.

Toguchi żartuje, że sekretem jego długowieczności jest specjalna nalewka, którą pija przed snem. Trunek zawiera: czosnek, miód, kurkumę i aloes rozpuszczone w awamori, miejscowym samogonie. Ze swoją bystrością umysłu i energią byłby wyjątkiem wśród rówieśników z innych rejonów świata, ale nie na Okinawie. Jest jednym z 600 ponadstuletnich mieszkańców archipelagu położonego między głównymi wyspami Japonii a Tajwanem."*

Fragmenty tekstów z
*newsweek.pl: Długowieczni Japończycy
**bio-style.pl: Okinawa wieczną wyspą

Więcej:
http://okinawaprogram.com/
http://zenhabits.net/the-two-okinawan-diet-rules-or-how-im-getting-leaner-during-the-holidays/